در زندگی پیرامونی و شخصی ما ، تنها افراد ناتوان و ضعیف النفسی هستند که قادر به تغییر شرایط بد روزگارخود نیستند. آنها با پذیرش شرایط بد و نامناسب محیطی که مورد قبول قلبی آنها نیست در واقع در پیله ای بر بافته از تار و پود ذلت و خواری محکوم به فنایی ابدی به نام ..... زندگی اند.

اینان کسانی هستند که در مقابل هر گونه استعمار یا استضعافی که در اثر روابط اجتماعی یا زندگی مشترک به آنها تحمیل می شود از خود هیچگونه عکس العمل متقابل و یا باز دارنده که موجب تغییر شرایط و بهبود اوضاع و یا قلت آن شود از خود نشان نمی دهند و به تعبیری دیگر اراده انجام و یا دفاع از خودرا دربرابر آنها ندارند و ماحصل زندگی این افراد فرو رفتن هر چه بیشتر در منجلاب و باتلاقی  ست که خود بانی و باعث پدید آمدن آن بوده اند و جای بسی تاسف است که در طول زمان بر عمق و گستردگی آن افزوده می گردد.

و اینچنین است که دیگر رهایی ایشان از آن ناممکن و یا دشوار می گردد.

این افراد به دلیل عدم وجود اقتدار شخصیتی و نبود قدرت تفکر بر مصائب پیش روی خود قادربه تغییر کوچکترین مسائل در زندگی روزمره ی خود نبوده و در اثر مرور زمان و طوالی آن دائما در سختی بوده و همواره کوله باری از درد و رنج جامعه را درجاده ی بندگی به نام زندگی به دوش می کشند !

اینان به دلیل عجز و ناتوانی خود در زدودن و پشت سر گذاشتن این بحران و خلاء آشکار آن ، همواره در درون خویش از این درد عظیم در حال شیون و ناله و گله گزاری اند . اما در مقام کنش و واکنشهای اطراف خود به واقع سعی درمخفی نگاه داشتن ضعف درونی خویش دارند.

متاسفانه با نگرشی گذرا بر محیط پیرامون خویش می توان مصداق های بارزی از این افراد یافت آنچه که مسلم است افراد مورد نظر دارای شخصیتی درون گریز بوده و در مقابل حقایق جامعه که هیچکس را از آن گریزی نیست ، سعی در محق جلوه دادن خویش و قلب واقعیتها هستند.

 وجود بدترین شرایط ممکن و ناملایمات پیش روی را همواره به فال نیک گرفته و از آن به عنوان تقدیر و سرنوشت خویش یاد می کنند !!

و در این رهگذر گوشهای خویش را بر هر چه سخن و کلام رهایی بخش که می تواند منشاء زدودن مشکلات و سختی باشد را به سختی بسته اند !

افسوس ، دردا و دریغا ، اینان خود در رنجند و می رنجانند .!! و قدم در خانه ی می گذارند که خود آن را از پای بست ویران بنا کرده اند !!

ای کاش می شد برای لحظه ی کوتاه با تعمق و تامل در خویش جایگاه و شخصیت حقیقی و از دست رفته خود را دو باره باز می جستند و در رهگذر شناخت من واقعی خویش شاهد خوشبختی را در آغوش می کشیدند . !

بی شک این افراد گمشده در خود ، به این نکته باور دارند که " هر کس هر آنچه را که می کارد همان را می درود "

ج _ علیخانی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: